Από το Μάιο του 2015, η Συντροφιά των Μεσογείων, ξεκίνησε μια σειρά περιβαλλοντικών δράσεων με σκοπό να ευαισθητοποιήσει τα μέλη της σε θέματα περιβάλλοντος και να τα βοηθήσει να αναπτύξουν το αίσθημα της εθελοντικής προσφοράς.

Το πρόγραμμα δράσεως φέρει το τίτλο: «Ανθρωπος & Περιβάλλον: Μέλη της ίδιας Δημιουργίας»

άνθρωπος-και-περιβάλλον

 

Το θεωρητικό και πνευματικό υπόβαθρο του προγράμματος αναπτύσσεται παρακάτω:

Η ρύπανση των νερών της γης, η μόλυνση της ατμόσφαιρας, η καταστροφή βιοτόπων, η διατάραξη της ισορροπίας των οικοσυστημάτων, οι κλιματολογικές ανωμαλίες, τα ατυχήματα βιομηχανικής παραγωγής, πυρηνικής η συμβατικής είναι μερικές όψεις του οικολογικού προβλήματος.

 

Ο χριστιανός κάθετε αμέτοχος σε όλη αυτή τη καταστροφή που συμβαίνει γύρω του; Ο Χριστιανός θα πρέπει να νοιάζεται για το τι γίνεται στο περιβάλλον για τους έξεις λόγους:

 

  1. Είναι πνευματικό και ηθικό το πρόβλημα:

Το οικολογικό πρόβλημα δεν είναι τεχνολογικό θέμα, αλλά βαθειά ηθικό και πνευματικό. Η καταστροφή του περιβάλλοντος και των πηγών του έχει ζωτική σημασία για όλους μας, καθώς η ζωή μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη στάση μας προς αυτό.

 

  1. Η γη δεν είναι ιδιοκτησία του ανθρώπου.

«ΤΟΥ Κυρίου είναι η γη, και το πλήρωμά της· η οικουμένη, και όσοι κατοικούν σ’ αυτή.» (ΨΑΛΜΟΣ 24:1)

Εμείς πάνω στη γη είμαστε ενοικιαστές. Δεν είναι κτήμα μας και ατομική ιδιοκτησία μας. Ο ιδιοκτήτης είναι ο Κύριος. Αυτός είναι ο δημιουργός και του ανήκει. Συνεπώς, δεν επιτρέπεται η κατάχρηση της, αλλά μόνο η χρήση της προς όφελος της κοινωνίας και για τη δόξα του Θεού.

 

  1. Ο Θεός είναι ο ιδιοκτήτης της φύσης και έχει δώσει αποστολή στον άνθρωπο να είναι διαχειριστή της.

 

Δεν είμαστε αφεντικά, ιδιοκτήτες, κυρίαρχοι της φύσης. Εμείς είμαστε διαχειριστές, οικονόμοι, εργαζόμενοι και φύλακες της φύσης (Γένεσις 2:15). Είμαστε οικονόμοι όχι καταστροφείς. Οι πόροι της γης είναι ακόμα αρκετοί να θρέψουν όλη την ανθρωπότητα. Υπάρχει πείνα όχι επειδή το πρόβλημα είναι λογιστικό αλλά κυρίως επειδή κάποιοι χρησιμοποιούν αυτούς τους πόρους με καταστροφικούς τρόπους και άπληστη διάθεση.

  1. Όταν καταστρέφετε το περιβάλλον υποφέρουν και οι άνθρωποι.

 

Εκτοπίζονται κοινότητες ολόκληρες, άνθρωποι υποφέρουν εξαιτίας κλιματολογικών ανωμαλιών, βιομηχανικών ατυχημάτων. Εκεί που για αιώνες καλλιεργούσαν τη γη τους δε μπορούν ποια, εκεί που αλίευαν δε μπορούν να αλιευουν.

 

Προστατεύοντας τη δημιουργία, ο Χριστιανός αγωνίζεται για δικαιοσύνη. Γίνεται η φωνή εκείνου που δεν εισακούγεται η δική του.

 

 

  1. Ο Θεός νοιάζεται για τη δημιουργία, γιατί η θυσία του ΙΧ θα λυτρώσει όλη τη γη.

 

Και η γη υποφέρει από την αμαρτία.

 

«Επειδή, η φύση υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι θεληματικά, αλλά εξαιτίας εκείνου που την υπέταξε, με την ελπίδα ότι, και η ίδια η κτίση θα ελευθερωθεί από τη δουλεία τής φθοράς, και θα μεταβεί στην ελευθερία τής δόξας των παιδιών τού Θεού. Επειδή, γνωρίζουμε ότι, ολόκληρη η κτίση συστενάζει, και συμπάσχει με ωδίνες, μέχρι και τώρα. Και όχι μονάχα αυτή, αλλά και εμείς οι ίδιοι που έχουμε την απαρχή τού Πνεύματος, και εμείς οι ίδιοι στενάζουμε μέσα μας, περιμένοντας την υιοθεσία, την απολύτρωση του σώματός μας.» (Ρωμ. 8:20-23)

 

Καταστρέφοντας τη φύση, καταστρέφουμε αυτό που αγαπά ο Θεός, που είναι δικό του και νοιάζεται και θέλει να το ελευθερώσει. Για όλους αυτούς τους λόγους ο χριστιανός νοιάζεται για τη φύση, είναι καλός της οικονόμος και διαχειριστής.

 

Χρειάζεται όμως να έχουμε ισορροπία. Ο Χριστιανός διαφοροποιείται από τη τάση κάποιων ρομαντικών οικολόγων που θεοποιούν τη φύση καταλήγοντας στη φυσιολατρία. Ούτε αδιαφορία, ούτε όμως να νοιαζόμαστε περισσότερο για τις φώκιες και τις χελώνες και όχι για τους ανθρώπους. Το μόνο δημιούργημα που δημιούργησε ο Θεός κατ’ εικόνα του είναι ο άνθρωπος.

 

Στο δίλημμα, άνθρωπος η φύση; Προτεραιότητα έχει ο άνθρωπος.

Στο δίλημμα, φύση, η απληστία και η αυταρέσκεια του ανθρώπου προτεραιότητα έχει η φύση.

 

Τάκης Βασιλόπουλος